« روایت خطّی یک پیاده راه »

وقتی مستأصل میشم، نفسم تنگهبلاتکلیفی خودش به تنهایی رو مخ و انرژی هرز دهنده ستاز یه طرف بچه ها گفتن بریم بیرون، خب رفقای خوبی هستناز یه طرف مامان میگه شنبه خونه خواهراز یه طرف خواهر میگه سینمااز یه طرف دلم میگه بتمرگ درس بخوناز یه طرف ددلاین ۵ فوریه رو باید دریابمو از یه طرف فردا عصر و شروع اعتکافخلاصه یه طرف یه طرف میشه هزار طرف + نوشته شده در  پنجشنبه ۱۳ بهمن ۱۴۰۱ &nbsp توسط عابر پیاده  |  « روایت خطّی یک پیاده راه »...

« روایت خطّی یک پیاده راه »...

آخرین سکون بوداینو به خودم قول میدم که آخرین سکون بوداز فرداهر روز صبح یه کمبریج لیسنینگ ریدینگ کاملعصر تحلیلوسط روزم رایتینگ و اسپیکینگو گرامر و وکبتا دو سه روز قبل از آزمون اصلیو امیدوارم باز بشه ثبت نامواقعا از سفر رفتن برای امتحان متنفرمخدا کنه این راه از جلوی پام برداشته بشه + نوشته شده در  شنبه ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ &nbsp توسط عابر پیاده  |  « روایت خطّی یک پیاده راه »...

چون سکون روایت نداره، چند پاراگرافی که دیروز نوشتم اینجا ثبت میکنم؛ نشته بودم Covel Letter بنویسم، بجاش قصه بود که تو ذهنم موج میزد!باید مینوشتمااگه صبح ندیده بودم که ددلاین رو عقب انداختن، شاید هنوزم تموم نشده بود؛ اما وقتی دیدم بیخیال شدم و باعث شد روزم به سکون بگذره (فک کن 52 روز به آزمون و انقدر یه آدم یللی!!!)اما داستان ...* * *آن روز به کوهستان رفته بودیم. در میان جمع دانشجویان جدیدالورود، پسرکی ریز نقش، شوخ طبع، و پر جنب و جوش بود که علی رغم ناآشنایی اعضا با یکدیگر، در تمام طول مسیرو در تلاش برای باز کردن یخ حضار، از هیچ کوششی دریغ نمی کرد.هرچند به عنوان متصدی برگزاری آن شبه اردو، قدردان یاری داوطلبانه اش در حمل ادوات بودم، اما این فعالیت و انرژی، شاید از آن رو که در روزهای پر مشغله ای بودم، چندان به مذاقم خوش نیامده بود.در میان همهمه همراهان و سکوت کوهستان، متوجه سیر چندین و چند باره اش در ستون نفرات بودم و حتی در نیمه های راه، به این بهانه که "اگه اینا از دستت بیفته و بی غذا بشیم، خودتو کباب میکنم میدم بچه ها بخورن" با قدری چاشنی اخم و نگاه چپ، کلافگی نرم خود را متذکر شدم و با پاسخ "استاد جان جیگرو قلوه مو برا خودتون کنار گذاشتم" لبخند زدم و سر را با نیمه تسلیمی در برابر آن تیزی زبان تکان داده و این معاشرت کوتاه را با "نه دیگه، اونو برا جشن امتحان پایان ترم میخوام بخورم" به پایان رساندم.اندکی بعد، زمانی که طول سایه هامان به اندازه ای در حدود بلندی خودمان رسیده بود، در کنار برکه اتراق کرده بودیم و گرداگرد زیرانداز، گرم صحبت درباره گذشته و حال و تصویر نودانشجویان از آینده شدیم.آن کوتاه قامت کلاس، با چهره نمکین، از پدر معلم و مادر پرستارش، علاقه اش به ساختن، و اضطرابش د « روایت خطّی یک پیاده راه »...

« روایت خطّی یک پیاده راه »...

بله بله دقیقا 50 روز مونده به آزمون (با فرض باز شدن ثبت ناما) پس من هم امروز برنامه م رو بازبینی کردم و یه پلن 50 روزه نوشتم تمرکز اصلی هم برای صبح ساعت 7 تا 9 و شب ساعت 9 تا 11 هست چون تایمای وسط روز هم عوامل حواس پرت کننده زیاده و هم کار پیش میاد دیگه پارتنر اسپیکینگ به قوت خودش باقیه ریدینگ و رایتینگ تایم تمرین داره فقط باید لیسنینگ توی برنامه جا بگیره و البته گرامر و وکب هم اگه بشه کتابای فور آیلتس کمبریج رو مرور کنم ان شاء الله نتیجه گیری در دسترسه « روایت خطّی یک پیاده راه »...